The first few days in Sydney
Blijf op de hoogte en volg Savanna
20 November 2015 | Australië, Sydney
Toen ik het idee in mij opkreeg om naar de andere kant van de wereld te gaan als ik niet werd ingeloot voor mijn opleiding, had ik nooit gedacht dat het ook echt zou gebeuren. Maar na wat papieren en documenten te hebben ingevuld en aangevraagd zit ik hier toch een verhaal op mijn laptop te typen vanuit Sydney.
De laatste paar weken voor vertrek werd een aantal keer gevraagd of ik niet zenuwachtig was, waar ik telkens nee op antwoorde. Misschien ook wel omdat ik nog niet helemaal besefte hoelang een half jaar wel niet is. Zelfs op mijn afscheidsfeestjes, de donderdag en vrijdag voor vertrek, was ik niet nerveus. Ik had zelfs het idee dat mijn moeder zenuwachtiger was dan ik. Maar dan de dag van vertrek, toen ik afscheid moest nemen van mijn moeder, vader, zus, broer, oma en vriend, vond ik het ineens wel spannend en heb ik ook wel een traantje moeten laten. Toen ik door de douane liep, kwam het besef dat ik echt ver weg ga en mijn familie en vrienden een lange tijd niet zal zijn. Eenmaal in het vliegtuig gestapt daalde de spanning gelukkig alweer en kreeg ik weer heel veel zin in mijn reis. Na één overstap op Dubai van 2 uur, kwam ik dinsdag om half 7 in de ochtend aan op Airport Sydney. Hier werd ik opgewacht door mijn transfer, die mij en andere reizigers naar de shuttle bus toebracht.
Eenmaal in het hostel aangekomen na een lange reis kreeg ik meteen te horen dat er nog geen kamer beschikbaar was, omdat de check-out tot 10 uur duurde. Ik mocht wel alvast douchen, maar toen ik eenmaal boven was met m’n koffers, kwam ik erachter dat het niet zo handig is om al m’n spullen (waaronder mijn laptop) mee te nemen in de douche. Dus ik weer naar beneden om te vragen of ze mijn koffer achter kan laten. Daarna ben ik nog 5-10 keer naar boven een beneden gegaan, omdat ik elke keer van alles vergat te pakken (de receptioniste weet nu zelfs mijn naam uit haar hoofd). Uiteindelijk kon ik om 11 uur mijn kamer in, waar ik mijn eerste kamergenoot ontmoette, Noora (komt uit Finland). ’s Middags zijn we samen de stad in gegaan om te lunchen en de omgeving te verkennen. We zijn helemaal naar Mrs Macquaries Point gelopen om een mooie foto te kunnen maken van de Opera House en de Harbour Bridge. Sydney is echt een leuke stad met heel veel groen en mooie parken met ‘exotische’ vogels, waardoor ik af en toe het gevoel had alsof ik in een dierentuin rond liep. Na 4 uur te hebben gewandeld, waren we rond 8 uur weer terug in hostel. Eenmaal in de lift naar boven sprak een meisje, wie mij niet meteen bekend voorkwam, me aan met mijn naam. Toen herkende ik haar meteen. Dit meisje is Linsey en komt ook uit Nederland. Linsey en ik hebben de afgelopen weken voor vertrek veel via Whatsapp gesproken o.a. over onze host families. Omdat het fijn is om iemand bij je te hebben die ook je taal spreekt en je al een beetje kent hebben we ervoor gezorgd dat Linsey bij ons op de kamer kwam te liggen. In de loop van de avond kwamen er nog 3 Duitse meisjes bij en was de kamer vol.
De volgende dag waren we al weer om half 7 wakker, omdat langer slapen niet meer ging. Vandaag zou een warme dag worden en dat hebben we ook zeker gevoelt. Vanuit het Wake Up Hostel werd er om 11 uur een gratis wandeltour georganiseerd, the Bondi Beach Tour, en natuurlijk konden wij deze niet overslaan. Samen met Anne (Nederlands meisje uit hostel), Linsey en zo’n 80 meer zijn we van Coogee beach naar Bondi beach gelopen. De groep was mega gezellig en het uitzicht was echt fantastisch! Het enige nadeel was de hitte, waarvoor we ons elk half uur met factor 30 moesten insmeren om niet te verbranden. We waren dan ook heel erg blij toen we op Bondi beach aankwamen en lekker een duik konden nemen. De golven daar zijn ook veel groter dan in Scheveningen en je moet ook echt oppassen dat je niet omver wordt gespoeld. Na ongeveer een uur gingen we weer terug en om 7 uur waren we weer terug in het hostel. ’s Avonds zou er nog een feestje zijn in het hostel, maar omdat we te moe waren besloten we uiteindelijk toch maar om te gaan slapen.
Donderdag zaten we om half 8 aan het ontbijt, omdat we om half 9 alweer bij AIFS moesten zijn. We werden ontvangen door Jennifer, wie ons het eerste gedeelte van de oriëntatie allemaal informatie gaf over wat je zeker nog moet bespreken met je gezin, wat je zult meemaken in je nieuwe gezin, de mogelijke culture shocks en heimwee die je zal meemaken, maar ons ook liet nadenken over onze/de host families/de kinderen hun verwachtingen en de mogelijke huisregels. Het was heel veel informatie om in één keer in je op te nemen, maar gelukkig hebben we een boekje ontvangen waar ongeveer alles in staat wat we hadden besproken. Vanaf kwart over 12 tot 1 kregen we pauze en konden Linsey en ik snel een sandwich halen. Om 1 uur gingen we verder met een First Aid Course for children. We hebben geleerd wat we moeten doen als kinderen koorts hebben, gestoken worden door een wesp/bij, verdrinken, stikken, ziek zijn, ademhalingsproblemen hebben en nog veel meer. Ook kregen we een top 3 van dodelijkste dieren te horen en werd verteld hoe we moesten handelen als we met één van deze in aanraking komen, waaronder de Funnel-Web spider (die alleen in Sydney voorkomt), de Box Jellyfish (zwemt in de wateren bij Cairns) en de Blue-ringed octupus (leeft in Darwin). Ongeveer om 4 uur waren we klaar met de EHBO-cursus en zouden we alleen nog onze bankpassen krijgen. Maar om een of andere reden hadden ze alleen mijn bankpas niet ontvangen, dus krijg ik hem nu over anderhalve week. Na de oriëntatie van AIFS stond Anne ons buiten op te wachten en gingen we samen met Linsey naar de Harbour Bridge en Opera House toe, want Linsey had deze nog niet gezien. Om naar een mooi uitkijkpunt te gaan moesten we weer door de Royal Botanic Gardens lopen, wat vol staat met verschillende tropische bomen en echt schitterend is om door heen te lopen. We zijn er trouwens ook nog een papagaai tegen gekomen! Onderweg terug naar het hostel zouden we langs Darling Harbour lopen, waar veel leuke restaurantjes zijn gevestigd. We zijn hier gaan avondeten bij Pontoon Bar en hadden een geweldig uitzicht over Cockle Bay en Harbourside. Na het avondeten zijn we terug gegaan naar het hostel en gaan slapen.
De laatste dag in Sydney alweer en ook de heetste dag van het jaar. Om half 9 werden we opgehaald bij het hostel door iemand van AIFS om onze Working With Children Check aan te vragen bij het Service NSW gebouw. Wanneer we dit gebouw binnen liepen was het niet normaal druk en zou het ook nog wel even duren voordat we allemaal aan de beurt zouden komen. Daarom zijn Linsey en ik maar naar het winkelcentrum gelopen om cadeaupapier te halen, ze moest namelijk de cadeautjes voor haar host kinderen nog inpakken. Omdat we heel de week al zoveel gelopen hadden op onze slippertjes had ik vanaf vanochtend al wat last van mijn voet, maar nadat we helemaal naar het winkelcentrum waren geweest deed het zoveel pijn dat we naar het hostel terug zijn gelopen om ijs te halen. Eenmaal weer terug in het Service NSW gebouw was na 2,5 uur wachten nog steeds niet iedereen van de au-pair groep aan de beurt geweest. Omdat sommige au-pairs al om half 2 moesten vertrekken en we nog een oriëntatie hadden van 2 uur, zijn we terug gegaan naar AIFS om te beginnen met de oriëntatie. We kregen uitleg over hoe we voor onze kinderen moeten zorgen zodat ze het naar hun zin hebben en hoe we er voor zorgen dat ze veilig zijn. Na de oriëntatie ben ik terug gegaan naar het Service NSW gebouw om mijn WWCC aan te vragen, wat nu gelukkig binnen 10 minuten was gebeurd. Daarna ben ik weer terug gegaan naar het hostel en hebben we met alle au-pairs elkaar één voor één uitgezwaaid (3, inclusief ik gaan pas morgen weg). Verder hebben we heel de dag niks anders gedaan dan binnen gezeten, omdat het buiten veelte warm was (42 graden!). En dit was uiteindelijk ook wel beter voor mijn voet, die ik nog steeds voel jammer genoeg.
De laatste paar weken voor vertrek werd een aantal keer gevraagd of ik niet zenuwachtig was, waar ik telkens nee op antwoorde. Misschien ook wel omdat ik nog niet helemaal besefte hoelang een half jaar wel niet is. Zelfs op mijn afscheidsfeestjes, de donderdag en vrijdag voor vertrek, was ik niet nerveus. Ik had zelfs het idee dat mijn moeder zenuwachtiger was dan ik. Maar dan de dag van vertrek, toen ik afscheid moest nemen van mijn moeder, vader, zus, broer, oma en vriend, vond ik het ineens wel spannend en heb ik ook wel een traantje moeten laten. Toen ik door de douane liep, kwam het besef dat ik echt ver weg ga en mijn familie en vrienden een lange tijd niet zal zijn. Eenmaal in het vliegtuig gestapt daalde de spanning gelukkig alweer en kreeg ik weer heel veel zin in mijn reis. Na één overstap op Dubai van 2 uur, kwam ik dinsdag om half 7 in de ochtend aan op Airport Sydney. Hier werd ik opgewacht door mijn transfer, die mij en andere reizigers naar de shuttle bus toebracht.
Eenmaal in het hostel aangekomen na een lange reis kreeg ik meteen te horen dat er nog geen kamer beschikbaar was, omdat de check-out tot 10 uur duurde. Ik mocht wel alvast douchen, maar toen ik eenmaal boven was met m’n koffers, kwam ik erachter dat het niet zo handig is om al m’n spullen (waaronder mijn laptop) mee te nemen in de douche. Dus ik weer naar beneden om te vragen of ze mijn koffer achter kan laten. Daarna ben ik nog 5-10 keer naar boven een beneden gegaan, omdat ik elke keer van alles vergat te pakken (de receptioniste weet nu zelfs mijn naam uit haar hoofd). Uiteindelijk kon ik om 11 uur mijn kamer in, waar ik mijn eerste kamergenoot ontmoette, Noora (komt uit Finland). ’s Middags zijn we samen de stad in gegaan om te lunchen en de omgeving te verkennen. We zijn helemaal naar Mrs Macquaries Point gelopen om een mooie foto te kunnen maken van de Opera House en de Harbour Bridge. Sydney is echt een leuke stad met heel veel groen en mooie parken met ‘exotische’ vogels, waardoor ik af en toe het gevoel had alsof ik in een dierentuin rond liep. Na 4 uur te hebben gewandeld, waren we rond 8 uur weer terug in hostel. Eenmaal in de lift naar boven sprak een meisje, wie mij niet meteen bekend voorkwam, me aan met mijn naam. Toen herkende ik haar meteen. Dit meisje is Linsey en komt ook uit Nederland. Linsey en ik hebben de afgelopen weken voor vertrek veel via Whatsapp gesproken o.a. over onze host families. Omdat het fijn is om iemand bij je te hebben die ook je taal spreekt en je al een beetje kent hebben we ervoor gezorgd dat Linsey bij ons op de kamer kwam te liggen. In de loop van de avond kwamen er nog 3 Duitse meisjes bij en was de kamer vol.
De volgende dag waren we al weer om half 7 wakker, omdat langer slapen niet meer ging. Vandaag zou een warme dag worden en dat hebben we ook zeker gevoelt. Vanuit het Wake Up Hostel werd er om 11 uur een gratis wandeltour georganiseerd, the Bondi Beach Tour, en natuurlijk konden wij deze niet overslaan. Samen met Anne (Nederlands meisje uit hostel), Linsey en zo’n 80 meer zijn we van Coogee beach naar Bondi beach gelopen. De groep was mega gezellig en het uitzicht was echt fantastisch! Het enige nadeel was de hitte, waarvoor we ons elk half uur met factor 30 moesten insmeren om niet te verbranden. We waren dan ook heel erg blij toen we op Bondi beach aankwamen en lekker een duik konden nemen. De golven daar zijn ook veel groter dan in Scheveningen en je moet ook echt oppassen dat je niet omver wordt gespoeld. Na ongeveer een uur gingen we weer terug en om 7 uur waren we weer terug in het hostel. ’s Avonds zou er nog een feestje zijn in het hostel, maar omdat we te moe waren besloten we uiteindelijk toch maar om te gaan slapen.
Donderdag zaten we om half 8 aan het ontbijt, omdat we om half 9 alweer bij AIFS moesten zijn. We werden ontvangen door Jennifer, wie ons het eerste gedeelte van de oriëntatie allemaal informatie gaf over wat je zeker nog moet bespreken met je gezin, wat je zult meemaken in je nieuwe gezin, de mogelijke culture shocks en heimwee die je zal meemaken, maar ons ook liet nadenken over onze/de host families/de kinderen hun verwachtingen en de mogelijke huisregels. Het was heel veel informatie om in één keer in je op te nemen, maar gelukkig hebben we een boekje ontvangen waar ongeveer alles in staat wat we hadden besproken. Vanaf kwart over 12 tot 1 kregen we pauze en konden Linsey en ik snel een sandwich halen. Om 1 uur gingen we verder met een First Aid Course for children. We hebben geleerd wat we moeten doen als kinderen koorts hebben, gestoken worden door een wesp/bij, verdrinken, stikken, ziek zijn, ademhalingsproblemen hebben en nog veel meer. Ook kregen we een top 3 van dodelijkste dieren te horen en werd verteld hoe we moesten handelen als we met één van deze in aanraking komen, waaronder de Funnel-Web spider (die alleen in Sydney voorkomt), de Box Jellyfish (zwemt in de wateren bij Cairns) en de Blue-ringed octupus (leeft in Darwin). Ongeveer om 4 uur waren we klaar met de EHBO-cursus en zouden we alleen nog onze bankpassen krijgen. Maar om een of andere reden hadden ze alleen mijn bankpas niet ontvangen, dus krijg ik hem nu over anderhalve week. Na de oriëntatie van AIFS stond Anne ons buiten op te wachten en gingen we samen met Linsey naar de Harbour Bridge en Opera House toe, want Linsey had deze nog niet gezien. Om naar een mooi uitkijkpunt te gaan moesten we weer door de Royal Botanic Gardens lopen, wat vol staat met verschillende tropische bomen en echt schitterend is om door heen te lopen. We zijn er trouwens ook nog een papagaai tegen gekomen! Onderweg terug naar het hostel zouden we langs Darling Harbour lopen, waar veel leuke restaurantjes zijn gevestigd. We zijn hier gaan avondeten bij Pontoon Bar en hadden een geweldig uitzicht over Cockle Bay en Harbourside. Na het avondeten zijn we terug gegaan naar het hostel en gaan slapen.
De laatste dag in Sydney alweer en ook de heetste dag van het jaar. Om half 9 werden we opgehaald bij het hostel door iemand van AIFS om onze Working With Children Check aan te vragen bij het Service NSW gebouw. Wanneer we dit gebouw binnen liepen was het niet normaal druk en zou het ook nog wel even duren voordat we allemaal aan de beurt zouden komen. Daarom zijn Linsey en ik maar naar het winkelcentrum gelopen om cadeaupapier te halen, ze moest namelijk de cadeautjes voor haar host kinderen nog inpakken. Omdat we heel de week al zoveel gelopen hadden op onze slippertjes had ik vanaf vanochtend al wat last van mijn voet, maar nadat we helemaal naar het winkelcentrum waren geweest deed het zoveel pijn dat we naar het hostel terug zijn gelopen om ijs te halen. Eenmaal weer terug in het Service NSW gebouw was na 2,5 uur wachten nog steeds niet iedereen van de au-pair groep aan de beurt geweest. Omdat sommige au-pairs al om half 2 moesten vertrekken en we nog een oriëntatie hadden van 2 uur, zijn we terug gegaan naar AIFS om te beginnen met de oriëntatie. We kregen uitleg over hoe we voor onze kinderen moeten zorgen zodat ze het naar hun zin hebben en hoe we er voor zorgen dat ze veilig zijn. Na de oriëntatie ben ik terug gegaan naar het Service NSW gebouw om mijn WWCC aan te vragen, wat nu gelukkig binnen 10 minuten was gebeurd. Daarna ben ik weer terug gegaan naar het hostel en hebben we met alle au-pairs elkaar één voor één uitgezwaaid (3, inclusief ik gaan pas morgen weg). Verder hebben we heel de dag niks anders gedaan dan binnen gezeten, omdat het buiten veelte warm was (42 graden!). En dit was uiteindelijk ook wel beter voor mijn voet, die ik nog steeds voel jammer genoeg.
-
20 November 2015 - 12:35
Mieke:
Hoi Savanna, wat heb je al een boel gedaan in zo,n korte tijd. Leuk om te lezen hoor! Heel veel succes in je gastgezin,ik hoop dat de kinderen leuk zijn. Veel succes en plezier. Xxx -
20 November 2015 - 12:58
Miranda Huisman:
Hoi Savanna,
Wat leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt en hoe het met je gaat. Dat geeft ons een beetje het idee dat je minder ver weg zit, haha. Ik vond het leuk om te lezen en kijk uit naar je volgende verslag!! Je doet het goed meis, have fun!!! X Miranda -
20 November 2015 - 15:54
Jessica:
Heel leuk geschreven Savanna! Veel plezier morgen bij je gastgezin, ik hoor wel hoe de ontmoeting was :-) xxxxx -
20 November 2015 - 17:00
M & JC :
Hello / Goodmorning Savanna!
Gaaf zo'n blog! Wat heb je al veel gedaan in zo een korte tijd, niet zo gek dat je voet protesteert, hopelijk gaat het al beter en leuk dat je de andere au pairs hebt ontmoet. Daar zit je dan ineens, aan de andere kant van de wereld, maar zo reizen wij gezellig met je mee :-), zijn trots op je en stiekem ook een beetje jaloers. Je zult een fantastische tijd hebben, geniet ervan! Tot de volgende chat. Hugs from your dearest aunt and uncle -
20 November 2015 - 18:30
Charlotte:
Hoi Savanna,
Leuk verslag! Je bent lekker bezig! Ik kan me niet voorstellen hoe 42 graden voelt!
Vanmiddag was het hier 8 graden!! Met een windje ik had een buitenritje gedaan met Nikita...mijn benen waren bevroren...
Maar daar heb jij geen last van...
Nou tot je volgende verslag maar weer!!
Groetjes Charlotte -
20 November 2015 - 20:33
Deef:
Klinkt als een superleuk avontuur so far! In ieder geval niet te koud daar :p
Ben benieuwd naar de verhalen met het gezin straks :) Succes met vliegen zometeen, nog heeeeeeeeel veel plezier daar and keep us posted!
I love you babe xxxx -
21 November 2015 - 01:02
Paul Kooijman:
Wat een mooi verhaal, leuk te lezen behalve van je voet dan en sterkte daarmee.
Nog even en je viert Kerstmis met 42 graden!
Je weet zeker dat het niet Fahrenheit was ;) dan kom je in de buurt van Nootdorpse temperaturen!
Have fun. -
21 November 2015 - 21:52
Joke:
Hai Savanna leuk geschreven en wat heb je al veel gedaan. Ik kijk nu al uit naar je volgend verslag. Kan me voorstellen dat het tijdelijke afscheid op schiphol even moeilijk was maar dat is logisch toch. Ik vind het stoer hoor en ja ik ben ook een beetje jaloers. Geniet ervan Lieferd. -
30 November 2015 - 21:22
Dave - Snowworld:
Hoi Savanna!
Leuk om te lezen dat je het zo naar je zin hebt.
We missen je gezelligheid hier wel hoor!
Geniet ervan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
